کارگران ایران در آستانه روز جهانی کارگر
نادر رضانژاد

کارگران ایران در حالی به اول ماه مه نزدیک می شوند که با شروع سال 1391 یا اخراج و یا در حال اخراج شدن هستند. بطوریکه در یکماهه فروردین تنها 1148 کارکر در بخش تولید و تعداد 359 نفر در بخش فنی خدماتی به دلایلی چون عدم تمدید قرارداد، تعطیلی و ورشکستگی کارخانه ها و غیره از کار بیکار شده اند. اين در حالى است که دبير خانه کارگر٬ يعنى همان نهاد ضد کارگرى دولتى٬ اعتراف ميکند که سال گذشته 100000 کارگر اخراج و بيکار شده اند. این مسئله تنها مختص به کارگران صنعتی نیست در بخش خدماتی نیز تعداد زیادی از کارگران قراداد موقت نیز درابتدای سال به دلیل عدم تمدید قرارداد به جمع کارگران بیکار افزوده شده اند. در یک جمع بندی ساده خواهیم دید که  کارگران ایران در حالی به استقبال اول ماه مه می روند که روزانه بطور میانگین تعداد 50 نفر به جمع بیکاران پیوسته اند.

اگر آماری از کارگران بیکار شده در بخشهای ساختمانی، بخش کشاورزی، کارگاهای تولیدی و خدماتی کوچک (زیر 10 نفر کارگر) کارگران شاغل در بخش دولتی در قالب شرکتهای خصوصی را به آمار فوق اضافه کنیم عمق فاجعه بیشترعیان می شود.

آمار کارگران اخراج شده در یکماهه فروردین سال 1391 و کارگرانی که قرارداد کاری آنها در ابتدای سال تمدید نشده به شرح زیر میباشد.

1- تعداد 200 نفر از کارگرتن شمش چدن ذوب آهن غرب کشور (کوره بلند)
2- تعداد 600 از کارگران کارخانه شهاب خودرو
3- تعداد 290 از کارگران کارخانه مزدا
4- تعداد 8 نفر از کارگران فراوردههای گوشتی ربط
5- تعداد 50 از کارگران جنرال مکانيک
6- تعداد 150 نفر از رانندگان ایران خودرو
7- تعداد 8 نفر در مرکز مخابرات ثابت قدم تهران
8- تعداد 150 نفر از کارگران کارخانه نئوپان گیلان (صومعه سرا)
9- تعداد 12 نفر در شرکت مخابراتی تیوا  (موج آسا سابق)
10- تعداد 20 نفر در مرکز مخابراتی پیام نور (پونک)
11- تعداد 19 نفر از کارگران شرکت نو آرند

این آمار تنها یک بخش کوچک از اخراج و بیکاری کارگران در یکماهه اول سال 1391 بوده که با احتساب حداقل خانواده های چهار نفری بطور میانگین خواهیم دید که حدود 6000 نفر تنها در یک ماه گذشته تحت فشارهای مضاعف زندگی قرار گرفته اند.

کارنامه رژیم سرمایه داری ایران مملو از جنایت علیه کارگران است. این رژیم بدون جنایت، فقر، تبعیض و نابرابری نمی تمواند زنده باشد. رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در کنارسیاست حذف سوبسیدها، سیاست جهاد اقتصادی، تحمیل فقر و استثمار روزانه تلاش می کند آلترناتیوهای عجیب و غریب بورژوازی- اسلامی را در مقابل کارگران قرار دهد تا روز جهانی کارگر را به یک روز بی خاصیت تبدیل کند. نباید به جریانات دولتی اجازه داد تا این روز را به روز چاپلوسی برای سرمایه ایرانی و تولید ملی تبدیل کند. اول ماه مه به کارگران تعلق دارد نه به رژیم اسلامی، شوراهای اسلامی و خانه های کارگر. اول ماه مه روز اعتراض جهانی کارگران به وضع موجود است. باید این روز را به روز اعتراض علیه کلیت رژیم اسلامیِ حافظ منافع سرمایه داری تبدیل کرد. باید این روز را به روز نابودی جمهوری اسلامی تبدیل کرد.

کارگران ایران در این برحه از زمان باید برای مبارزه علیه وضعیت موجود سازمان یابند و به میدان آمده و با تشکل هر چه بیشتر در قالب یک حزب سیاسی کمونیستی کارگری این وضعیت را بطور بنیادی تغییر داده و دنیای شایسته و درخور خود و جامعه را ایجاد کنند. این امر تنها در سایه یک جامعه آزاد کمونیستی به وقوع خواهد پیوست.

زنده باد سوسیالیسم!
زنده باد اول ماه مه، روز همبستگی بین المللی کارگران جهان!

منابع
سایت حزب اتحاد کمونیسم کارگری
www.wupiran.net